Juan Carlos Mompó Madrigal is geboren in Valencia (Spanje) in 1966.
Al op jonge leeftijd bleek dat hij talent voor tekenen had. In het begin tekende hij vooral met kleurpotlood, later werkte hij ook graag met aquarel waarmee hij vooral traditionele Valenciaanse landschappen schilderde. Het accent legde hij vooral op gebruik van kleur en licht.

In 1996 studeerde hij af als interior designer aan het Centro Oficial de Estudios Superiores Barreira in Valencia. Dit opende voor hem nieuwe wegen om zijn talenten toe te passen op een meer commerciële manier. Gedurende verschillende jaren werkte hij in deze branche aan bouw- en restauratie projecten. Gelijktijdig bouwde hij zijn eigen huis op het platteland om een rustige omgeving te creëren waar hij zich volledig kan toeleggen op het schilderen.

In 2014 verhuist Jukka naar Londen. Gedurende 2 jaar veranderde het snelle leven in de Britse hoofdstad zijn ritme. Zeer gedreven en gefocust weet hij daar een klantenbestand op te bouwen en werkt hij veel in opdracht. Daar begint hij ook met het tonen van zijn werk aan de rest van de wereld via social media. Zijn werk wordt al snel opgepikt door een groot internationaal publiek dat voornamelijk interesse heeft in zijn kleurrijke portretten.

In Januari 2018 wordt een van zijn portretten verkocht aan een klant in North Carolina V.S. ‘El Niño Azul’ (The Blue Child). Dit portret wordt gebruikt als campagnebeeld voor de grote ‘March for our lives’ demonstratie in Charlotte, North Carolina op 24 Maart 2018.
Terug in Valencia merkt hij een enorm gegroeide interesse voor zijn werk. Hij wordt gevraagd voor interviews en in juli 2018 presenteert hij voor het eerst zijn serie “painted faces” bij Maika Sanchez Gallery in valencia.

Deze serie portretten vormt de basis voor Jukka’s huidige werk. Zijn stijl is inmiddels geëvolueerd naar Fotorealisme, een stroming die in de 60’s en 70’s prominent aanwezig was, met name in de V.S. en die op dit moment opnieuw in trek is is in de hedendaagse kunst. Jukka legt de focus in zijn portretten vooral op de ogen die volgens hem het beeld tot leven wekken. Om te voorkomen dat zijn portretten monotoon en statisch worden, heeft hij een extra dimensie toegevoegd door zijn modellen te besmeren met verf en gekleurd poeder. De uitdaging zit erin om vervolgens alle verschillende texturen weer te geven. Natte en ingedroogde verf, fluweelachtige huid, borstelig haar en natuurlijk de kenmerkende glanzende ogen.