Vanuit haar huis en atelier in Stad aan ’t Haringvliet kijkt Marjan op de kleine haven waar ook haar eigen boot ligt. Meeuwen en andere watervogels pikken libellen en schaatsrijders van het water. Onder het zacht golvende wateroppervlak zie je de slierten van verschillende algensoorten heen en weer deinen. Kikkervisjes verlaten één voor één hun veilige dril en worden  vervolgens opgewacht door snoeken, baarzen en garnalen.

Vanuit dit perspectief ontstaan velen van de glasobjecten die Marjan Smit maakt. De inspiratie komt als vanzelf en is onuitputtelijk; ze hoeft maar uit haar raam te kijken. Nadat Marjan vele jaren grafische kunst maakte, met name droge naald etsen, besloot ze dat het tijd was om iets nieuws te leren.  De vele kleuren, vormen en mogelijkheden van glas trok haar aan. Dit materiaal vraagt om veel oefening en geduld om de diverse glastechnieken te beheersen.

Marjan heeft zich eerst gespecialiseerd in het gieten in zandmallen, een oude techniek waarbij de vorm wordt uitgegraven in een bak met vulkanisch zand. Vervolgens kan in verschillende lagen van vloeibaar glas een object worden opgebouwd. Marjan gebruikt daarbij vaak ‘inlays’  van koper of messing die tussen 2 lagen glas geplaatst worden. Nadat het werk is opgebouwd wordt de bak met roodgloeiend glas van wel 1250 °C in een afkoeloven geplaatst waarna deze in 72 uur langzaam wordt afgekoeld. Als het glas helemaal koud is kan het object uitgegraven worden, de mal wordt daarmee ook meteen vernietigd dus ieder gegoten object is per definitie een uniek stuk. 

Veel gegoten objecten krijgen ook een ‘kroon’ van Marjan. Hiervoor gebruikt ze een andere techniek waarbij ze dunne staafjes borosillicaat glas aan een brander vormt tot fijne gedetailleerde vormen. Kleine blaadjes en bloemen kan ze op die manier maken, maar ook inktvissen, octopussen en andere dieren. Grotere rasterwerken die zijn opgebouwd uit dunne staafjes transparant glas worden gebruikt om een basisstructuur te maken waarop ze al die kleine details kan bevestigen. Een minutieus werkje dat veel planning vraagt om de opgebouwde spanning die de hitte in het glas veroorzaakt niet te hoog op te laten lopen.

Het resultaat is steeds een mooi contrast tussen de solide, massieve basis van het gegoten object en het verfijnde in de details van de gegoten kroon. Marjan blijft les nemen en leren, waarmee ze haar kennis en kunde van glas steeds blijft vergroten.  Het werk van Marjan Smit is opgenomen in verschillende particuliere collecties in binnen- en buitenland en maakt ook onderdeel uit van de collecties in Glasmuseum Leerdam en museum het Glazen Huis Lommel. Ze studeerde aan de Academie Artibus te Utrecht en behaalde het Diploma monumentale Vormgeving.