Miriam Meulepas maakt fantasierijke voertuigjes uit machineonderdelen. Oude naaimachines, vleesmolens en waterpompen krijgen een tweede leven als racewagen of tractor voor het mensachtige kleivolkje dat uit Miriam's fantasie ontsproten is. Een humoristisch volk met een melancholisch tintje.

Naast deze grappige voertuigjes maakt Miriam ook hyperrealistische beelden. Deze tonen een confronterende en soms onaangenaam realistische werkelijkheid. Kwetsbare, vergeten mensen, met al hun fysieke en mentale beperkingen, vormen vaak het onderwerp. Vergankelijkheid en psychische stoornissen spelen een grote rol. Meulepas streeft ernaar deze mensen weer te geven in hun meest pure vorm, waarbij een vleugje naakt gecombineerd met een gezonde dosis zwarte humor vaker regel dan uitzondering is.